Καστοριά – το λιμναίο όνειρο της Βόρειας Ελλάδας.

Лилия Денисенко
18 Οκτ
διαβάστηκε 3 λεπτά

Έγινε ενημέρωση: 19 Οκτ

Μερικές φορές τα πιο εκπληκτικά μέρη δεν βρίσκονται κατά μήκος της διαδρομής, αλλά σε μια στροφή του δρόμου, όπου βρίσκεσαι σχεδόν τυχαία. Έτσι βρέθηκα για πρώτη φορά στην Καστοριά — μια ήσυχη, αρχαία πόλη στη βόρεια Ελλάδα, όπου η λίμνη Ορεστιάδα καθρεφτίζει τον ουρανό και τα σπίτια θυμίζουν Βυζάντιο και Οθωμανούς, εμπόρους και ποιητές.

Το ταξίδι από τη Θεσσαλονίκη διήρκεσε λίγο περισσότερο από δύο ώρες. Το λεωφορείο γλίστρησε δίπλα από λόφους και ξαφνικά—η ασημένια έκταση του νερού, οι στέγες βυθισμένες στο πράσινο, το χτύπημα των κουδουνιών. Αυτή είναι η Καστοριά—μια πόλη που ζει ανάμεσα στις αντανακλάσεις και τον χρόνο.

Πού να μείνετε

Επέλεξα Το Venetoula's Mansion B&B , ένας boutique ξενώνας στην παλιά συνοικία του Ντολτσού. Λευκοί τοίχοι, ξύλινα δοκάρια, το άρωμα του πρωινού καφέ και θέα από τη βεράντα όπου η λίμνη μοιάζει να είναι ακριβώς στην πόρτα σας.

Αν επέστρεφα εδώ την άνοιξη, πιθανότατα θα έμενα στο Αρχοντικό της Βεργούλας. — σε ένα από τα παλιά οθωμανικά αρχοντικά, όπου γεράνια κρέμονται από τα μπαλκόνια και σερβίρεται φρέσκο ψωμί και σπιτικές μαρμελάδες για πρωινό.

Περπατώντας στις παλιές συνοικίες

Το πρωί στην Καστοριά μυρίζει νερό. Ομίχλη σηκώνεται από τη λίμνη και οι δρόμοι της παλιάς συνοικίας του Ντολτσού μοιάζουν σαν ο χρόνος να έχει σταματήσει εδώ τον 17ο αιώνα. Πέτρινα σπίτια, ξεθωριασμένες πινακίδες, ξύλινα παράθυρα και στενές σκάλες που ανεβαίνουν στις εκκλησίες.

Περπάτησα κατά μήκος της οδού Τσακάλωφ, όπου τα παράθυρα φέρουν ακόμη ίχνη από παλιές χαρακτικές, και μετά έστριψα στην οδό Πατριάρχη Γενναδίου — και βρέθηκα ανάμεσα στα αρχοντικά ανάκτορα: τα σπίτια των εμπόρων και των γουνοποιών , κάποτε τα πλουσιότερα στην περιοχή. Σήμερα, πολλά από αυτά έχουν αναστηλωθεί και ανοίξει ως μουσεία.

Ένα από τα πιο όμορφα είναι το Αρχοντικό Τσιατσιάπα . Στο εσωτερικό του, υπάρχουν αντίκες χαλιά, σκαλιστά έπιπλα, τζάκια και καθρέφτες που αντανακλούν το παρελθόν.

Βυζαντινή πνοή

Σε κάθε γωνιά της Καστοριάς, υπάρχουν μικρές βυζαντινές εκκλησίες, που μοιάζουν να είναι ριζωμένες στη γη. Δεν υπάρχουν ουρές για τουρίστες εδώ, μόνο η μυρωδιά του θυμιάματος και τα κεριά που λάμπουν κοντά σε αρχαίες τοιχογραφίες. Αν είστε τυχεροί, ένας γείτονας θα ανοίξει μια πόρτα και θα δείτε τοιχογραφίες του 12ου αιώνα.

Με συγκίνησε ιδιαίτερα το Βυζαντινό Μουσείο Καστοριάς , το οποίο στεγάζει μια συλλογή εικόνων από τοπικές εκκλησίες. Είναι ένας μικρός αλλά φωτεινός χώρος όπου δεν νιώθεις τη θρησκεία, αλλά τη σιωπή αιώνων.

Νέα Πόλη και Ανάχωμα

Μετά το μεσημεριανό γεύμα, βγήκα στο ανάχωμα. Υπάρχει ένας ομαλός περίπατος που εκτείνεται γύρω από ολόκληρη τη λίμνη. Μπορείτε να πάρετε ποδήλατο ή απλώς να περπατήσετε και να ακούσετε το βουητό του νερού.

Στη γωνία του παλιού κινηματογράφου βρίσκεται το The International, ένα καφέ που σερβίρει δυνατό ελληνικό καφέ και γλυκά με ροδόνερο. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται το αγαπημένο μου, το Cafe 108 : ένα μπαλκόνι με θέα στα σπίτια των αδελφών Εμμανουήλ και ένα πιάτο με φασόλια γίγαντες, φρέσκο ψωμί και ένα ποτήρι τσίπουρο.

Το βράδυ, η Καστοριά φαίνεται να ηρεμεί – ακούγονται μόνο βήματα και τα φτερά των πουλιών.

Πόλη της γούνας και των χειροτεχνιών

Ακόμα κι αν η γούνα δεν είναι το φόρτε σας, δεν μπορείτε να αρνηθείτε ότι το εμπόριο γούνας έκανε την Καστοριά παγκοσμίως διάσημη. Μικρά εργαστήρια εξακολουθούν να λειτουργούν εδώ, όπου η γούνα επεξεργάζεται στο χέρι, με σεβασμό στην παράδοση.

Μερικά σπίτια γουναράδων είναι ανοιχτά ως μουσεία, όπου μπορείτε να δείτε παλιά ξύλινα καλούπια και εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι τεχνίτες πριν από εκατοντάδες χρόνια. Αυτό θυμίζει την εποχή που η Καστοριά ήταν η πλουσιότερη πόλη στη Βόρεια Ελλάδα.

Λίμνη Ορεστιάδα

Το βράδυ, κατέβηκα στο νερό. Ο ήλιος έδυε πάνω από τα βουνά και όλα γύρω μου γίνονταν χρυσά - το νερό, οι στέγες, οι παλιοί τοίχοι. Στην αντανάκλαση, υπήρχαν δύο κόσμοι: αυτός που έφευγε και αυτός που έμενε.

Εδώ συνειδητοποιείς ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνο η Μύκονος ή η Σαντορίνη. Είναι η Καστοριά, όπου ο χρόνος κυλάει απαλά, σαν φως στο νερό.